Historische Studievereniging Leiden
  • HSVL
    • Merchandise
    • Geschiedenis der HSVL
    • ALV
    • Statuten & HR
    • Het HSVL Hok
    • Doneren
  • Organisatie
    • Bestuur
      • Bestuur 2020-2021
      • Oud-besturen
      • Raad van Advies
      • Kascommissie
    • Commissies
      • ACCIE
      • Archiefco
      • COACH
      • Déjà Vu redactie
      • Diesco
      • Feestco
      • Grote Reisco
      • Kleine Reisco
      • Propagandacommissie
      • Symposiumcommissie
    • Werkgroepen
      • Acquisitie werkgroep
      • Alumni werkgroep
      • SGN werkgroep
  • Lidmaatschap
    • Eerstejaars
    • International/Master Students
    • Reünisten
    • Nieuwsbrieven
    • Inschrijven
    • Uitschrijven
    • Gebruik persoonsgegevens
  • Studeren
    • Boekverkoop
    • Stages & externe activiteiten
  • Déjà Vu
    • Déjà Vu Blog
      • Actualiteit
      • Buitenland
      • Historie
      • Opinie
      • Recensie
      • Studentenleven
      • Verdieping
      • Zomerblog
    • De redactie
    • Word Vriend!
  • Partners
  • Contact
Historische Studievereniging Leiden

Historische Studievereniging Leiden

  • HSVL
    • Merchandise
    • Geschiedenis der HSVL
    • ALV
    • Statuten & HR
    • Het HSVL Hok
    • Doneren
  • Organisatie
    • Bestuur
      • Bestuur 2020-2021
      • Oud-besturen
      • Raad van Advies
      • Kascommissie
    • Commissies
      • ACCIE
      • Archiefco
      • COACH
      • Déjà Vu redactie
      • Diesco
      • Feestco
      • Grote Reisco
      • Kleine Reisco
      • Propagandacommissie
      • Symposiumcommissie
    • Werkgroepen
      • Acquisitie werkgroep
      • Alumni werkgroep
      • SGN werkgroep
  • Lidmaatschap
    • Eerstejaars
    • International/Master Students
    • Reünisten
    • Nieuwsbrieven
    • Inschrijven
    • Uitschrijven
    • Gebruik persoonsgegevens
  • Studeren
    • Boekverkoop
    • Stages & externe activiteiten
  • Déjà Vu
    • Déjà Vu Blog
      • Actualiteit
      • Buitenland
      • Historie
      • Opinie
      • Recensie
      • Studentenleven
      • Verdieping
      • Zomerblog
    • De redactie
    • Word Vriend!
  • Partners
  • Contact
Hier vind je alles over de studievereniging van de studie Geschiedenis aan de Universiteit Leiden: de vereniging, de activiteiten, studiehulp, het bestuur, de commissies en niet te vergeten ons tijdschrift Déjà Vu. Natuurlijk kun je hier ook lid worden. Ontdek wat de HSVL jou te bieden heeft.
Category:

Déjà Vu Blog

De blogberichten van de Déjà Vu

Déjà Vu BlogInterviewStudentenleven

Een Bestuurlijke Blog

by Déjà Vu 20 januari 2021
written by Déjà Vu

In deze vreemde tijden gaat het contact tussen het bestuur en de leden van de HSVL anders dan normaal. Om ondanks alle maatregelen en noodzakelijk digitale ontmoetingen toch een mogelijkheid te geven om onze hardwerkende bestuursleden net iets beter te leren kennen, heeft de Déjà Vu ze een aantal vragen gesteld. We spraken met Michael (21, Praeses), Daphne (22, Abactis), Jasper (22, Quaestor), Nicole (22, Vice-Praeses) en Lianne (24, Assessor Intern).

Hoe ziet een dag in het ‘Nieuwe Normaal’ er voor jou uit?

Michael: Mijn dagen verschillen per week, maar over het algemeen komt het erop neer dat ik drie à vier vergaderingen op een dag heb waar ik babbel met mijn bestuur, met de faculteit, de universiteit en externe partijen. Hoewel ik het erg leuk vind om zoveel meetings te hebben (je voelt je écht bestuur) is het soms ook wel zwaar, omdat alles natuurlijk online is. Normaal gesproken zou ik hier en daar een koffietje met mensen te doen om het over de vereniging te hebben, nu gebeurt dat achter mijn laptop.

Daphne: Vanwege corona werk ik veel vanuit mijn eigen huis of dat van mijn vriend. Ik probeer op tijd op te blijven staan, maar wil ook nog wel eens een tijdje blijven liggen. Daarna is het toch echt tijd om aan het werk te gaan. Mijn dag bestaat over het algemeen uit een mengeling van bestuurstaken en werken aan mijn scriptie.

Jasper: Aangezien ik naast mijn bestuur een scriptie schrijf, maar verder geen vakken volg heb ik een groot deel van mijn planning zelf in handen. Dat maakt het soms wel erg lastig om s ’ochtends lekker vroeg op te staan. Toch probeer ik de meeste dagen uiterlijk om tien uur productief bezig te zijn. Het liefst eerder, maar die trage dagen zitten er nu eenmaal tussen. Daarna is het een kwestie van vergaderingen aan elkaar rijgen en tussendoor andere taken uitvoeren die bij het quaestorschap komen kijken.

Nicole: In de ochtend check ik altijd mijn mail en sociale media. Tijdens het ontbijt kijk ik een serie en beantwoord ik ondertussen wat e-mails. Daarna ga ik aan de slag met bestuurszaken en de studie. Rond een uur of vijf vind ik het meestal wel mooi geweest en is het tijd om te ontspannen! Soms bestel ik eten met mijn vriend of duik ik de keuken in om mijn kookkunsten op de proef te stellen. Aangezien het borrelen en uitgaan er voorlopig niet in zit, sluit ik de dag meestal af met een serie of een film.

Lianne: Zo ergens tussen half acht en acht uur gaat mijn wekker, waarna ik ontbijt, met een bak koffie erbij (of koffie verkeerd als ik in een treat yourself bui ben). Is het een dag waarop ik veel bestuurstaken heb, dan zet ik mezelf achter m’n bureau en heb ik vaak veel belletjes, Teams-meetings en appcontact met voorzitters, commissies en studentmentoren. Ga ik voor mijn master aan de slag, dan spendeer ik mijn tijd vaak in de UB. Heb ik een dag wat minder te doen, dan kook ik vaak uitgebreid. In de avond vermaak ik mezelf met een goede serie of film, game ik veel of ben ik bezig met (digitaal) tekenen.

Heb je nog een leuke hobby/ goede film- of boekentip die je wilt delen?

Michael: Zelf vind ik fotografie heel tof en doe dat dan ook graag. Hoewel ik kleurenblind ben, vind ik het editen van foto’s helemaal fantastisch, zeker als je het gewenste resultaat bereikt! Ik heb geen film- of boekentip, maar wel een serietip. Mocht je van detectives houden, raad ik de serie ‘Luther’ op Netflix aan! Een fantastische Engelse detective met Idris Elba in de hoofdrol.

Daphne: In mijn vrije tijd vind ik het heel leuk om creatief bezig te zijn, zeker ook om dat ik dan even niet hoef te focussen op het slechte nieuws van de afgelopen tijd. Ik ben de laatste tijd bezig met schilderen op nummer en het breien van mijn eigen sokken, zo blijven mijn voeten ook lekker warm deze winter.

Jasper: Tegenwoordig probeer ik in de avond wat meer tijd voor mezelf te pakken door bijvoorbeeld een boek te lezen (ik ben nu net begonnen aan ‘Farao van de Vliet’ van Kader Abdolah) of een film te kijken. Tenzij er een activiteit is van een van onze prachtige commissies, dan ga ik daar lekker van genieten.

Nicole: Tijdens deze lockdown ben ik een aantal nieuwe hobby’s tegengekomen en oude hobby’s weer opgepakt. Zo zet ik zelf acryl nagels en heb ik een kleurboek voor volwassenen ontdekt, waar ik met al mijn kleurpotloden en viltstiften in weg kan duiken. Sinds kort ben ik ook met de serie ‘Grey’s Atonomy’ begonnen: zeker een aanrader!

Lianne: Op dit moment ben ik net begonnen met ‘The Queen’s Gambit’, een aanrader! Een wat minder serieuze serie die ik kan aanraden is ‘Archer’. Deze volwassen animatieserie speelt zich af op een fictieve spy agency, waarbij in het verhaal veel feitjes over historische personen en gebeurtenissen verstopt zitten.

Wat voor advies heb je voor (eerstejaars of aankomende) geschiedenisstudenten?

Michael: Hoewel we allemaal de nadelen van de lockdown ondervinden, wil ik studenten meegeven dat zij goede hoop moeten houden voor de toekomst. Blijf gezond en verstandig in deze tijden zodat we weer “terug naar normaal” kunnen gaan.

Daphne: Wees vooral niet bang om iets naast je studie te doen. Of dat een commissie, vereniging of stage is, maakt niet uit. Ik heb er zelf heel veel aan gehad en vond die ervaringen zelfs zo waardevol dat ik ervoor gekozen heb om langer over mijn studie te doen. Je kan het echter ook zonder studievertraging doen.

Jasper: Nu ik voor mijn studie alleen nog hoef te focussen op mijn scriptie (ook al gaat dat niet altijd even goed) kijk ik ook wel iets vaker terug op het begin van mijn studie. Het zal iets inherents aan de geschiedenis student zijn denk ik dan maar. Weinig mensen zullen deze studie beginnen met een duidelijk doel voor ogen, maar zo aan het eind kom je er vanzelf achter dat zolang je je ogen maar openhoudt, je altijd wel goed terecht komt.

Nicole: Het beste advies wat ik eerstejaars of aankomend geschiedenisstudenten kan geven is om niet bang te zijn voor de toekomst. We bevinden ons nu in aparte tijden, waarin we onszelf en de wereld om ons heen beter leren kennen. Eenieder zal zeker zijn of haar obstakels moeten trotseren, maar uiteindelijk zal het vanzelf wel leiden naar een betere plek. Daarbij is het zeker niet erg om hulp te vragen waar nodig!

Lianne: Probeer vooral nog te genieten van het feit dat je student bent. Dit jaar valt absoluut niet te vergelijken met mijn eigen eerste jaar maar probeer vooral het leukste eruit te halen. Ga lekker aan de slag met hobby’s in je vrije tijd, probeer waar dat kan sociale contacten te leggen (al moet dat nu vaak digitaal) en probeer ook de leuke dingen aan zo’n mooie studie als geschiedenis te zien.

20 januari 2021 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogHistorie

De Vierdaagse Zeeslag

by Déjà Vu 13 januari 2021
written by Déjà Vu

Enzo Bons

Eén van de eerste grote zeeslagen van admiraal Michiel de Ruyter was de Vierdaagse Zeeslag van 1666. Dit was een bijzondere zeeslag, in eerste plaats door haar lengte. Tot op de dag van vandaag is er geen zeeslag geweest die langer duurde dan deze Nederlandse strijd tegen de Engelsen.

De zeeslag is deel van de tweede Engels-Nederlandse oorlog, die in 1665 uitbrak na een combinatie van verschillende factoren. Belangrijk was bijvoorbeeld het Engels oorlogsgeweld in West-Indië, waarbij onder andere Nieuw-Nederland/Nieuw Amsterdam en Curaçao verloren gingen. Ook het Engelse aanscherpen van de scheepvaartwetten speelde een belangrijke rol in het uitbreken van de oorlog, net als de politieke inmenging van de Engelsen in de Republiek in een poging om Willem III aan te stellen als stadhouder.

De oorlog verliep in eerste instantie erg moeizaam voor de Nederlanders. Zo verloren de Nederlanders op 13 juni 1665 de slag bij Lowestoft, die de Nederlandse vloot bijna 20% van haar schepen kostte. Tot overmaat van ramp kostte deze slag het leven van de Nederlandse maritieme opperbevelhebber Jacob van Wassenaer van Obdam. Het vrijkomen van zijn positie stelde de Staten-Generaal voor de vraag wie gepromoveerd zou moeten worden tot luitenant-admiraal. Uiteindelijk werd gekozen voor Michiel de Ruyter.

Bijna een jaar na het uitbreken van de slag bij Lowestoft raakte de Nederlandse vloot weer op grote schaal slaags met de Engelsen. Op 11 juni 1666 begon een zeeslag die later bekend zou komen te staan als de vierdaagse zeeslag. De slag begon met een Engelse aanval op één van de drie vlootonderdelen, die onder het bevel van Cornelis Tromp stond. Deze eerste dag bleek echter geen succes voor de Engelsen. Al snel werd het schip van de Engelse viceadmiraal Berkeley, de Swifstsure, veroverd. De Nederlanders hadden echter ook hun verliezen te betreuren, zij verloren Cornelis Evertsen, een van de vier eigen admiralen. Het vechten ging door tot tien uur ’s avonds.

De volgende morgen ging het vechten verder, na een nacht waarin beide vloten flink gerepareerd moesten worden. De vloten troffen elkaar rond 9 uur en het gevecht zette door. Hoewel het gevecht redelijk gelijk op ging, werd Tromp een paar uur na aanvang omsingeld door een deel van de Engelse vloot. De Ruyter, die een stuk verderop lag, moest terugkeren om zijn collega te bevrijden uit de penibele situatie. Die middag stierf ook admiraal Abraham van der Hulst. De Engelsen waren ervan overtuigd dat ze tegen een doorbraak aan zaten en vielen aan. Dit leidde echter tot meer schade dan gehoopt en de Engelsen sloegen die avond dan ook op de vlucht. Hoewel de Nederlanders de Engelsen de hele nacht zijn gevolgd, lukte het hen niet om de Engelsen te verslaan.

De derde dag stond in het teken van de achtervolging. De Engelsen rekenden op versterking van de Britse prins Rupert en stuurden dan ook meteen richting de prins toen ze hem zagen. De Engelse loodsen vergisten zich echter, waardoor rond 4 uur ’s middags 3 Engelse schepen vast kwamen te zitten in de zandbanken van de Noordzee. Twee schepen wisten te ontkomen, maar de Prince Royal van admiraal Ayscue werd veroverd. De Ruyter gaf opdracht om het schip af te branden en nam Ayscue gevangen.

De strijd werd beslist op 14 juni 1666, een pinkstermaandag. Op deze vierde dag besloot De Ruyter over te gaan op een nieuwe tactiek. Hij probeerde de Engelse vlootformatie te breken door naast een centrum twee vleugels op te stellen. Dit plan bleek succesvol: na drie uur was de Engelse linie gebroken. De Ruyter gaf zijn vloot de opdracht om de groepjes Engelse schepen los aan te vallen en te enteren. Zo ontstond er een overmachtssituatie, die de Nederlanders heel goed uit kwam.

Aan het begin van de avond was het zo goed als gedaan voor de Engelsen. Steeds meer schepen vluchtten weg en de Royal James, het schip van de prins, was zwaar beschadigd. De Nederlandse vloot ging nog in de achtervolging, maar het mocht niet baten. Door een dichte mistbank konden de Engelsen ontsnappen en ergere schade aan hun vloot beperken.

De vierdaagse zeeslag staat nu nog bekend als de langste zeeslag in onze geschiedenis en was in enig opzicht een opmaat voor het succes van de Tocht naar Chatham. Hoewel er door de jaren heen een hoop discussie is geweest over de vraag of er nou echt van een overwinning te spreken valt, kunnen we de slag toch zeker als een succes van De Ruyter zien. Daar de Engelsen 12 schepen verloren, verloren de Nederlanders er slechts vier.

13 januari 2021 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogHistorie

Een ideaal stukje Nederland

by Déjà Vu 6 januari 2021
written by Déjà Vu

Julia Meijer

Het gebied in Nederland dat tegenwoordig alleen bekend staat om het onrustige nieuws van Urk: de Noordoostpolder. We weten allemaal dat Flevoland de jongste provincie is en Nederlands grootste overwinning van het water, maar er schuilt een grotere geschiedenis achter. Want zodra dat nieuwe land werd drooggelegd in de jaren veertig, had men de kans om een samenleving te creëren zoals men dat zelf ideaal vond. Maar welke betekenis gaf men toentertijd een ‘ideale samenleving’? 

Toen de Noordoostpolder droog viel in 1942, kon Nederland ondanks de roerige tijd van de Tweede Wereldoorlog verder met het bouwen van de grootste polder ter wereld. Hitler zag het project als een plan met potentie en liet de werkzaamheden doorgaan. In deze periode werd de Noordoostpolder ook wel het Nederlands Onderduikersparadijs genoemd, omdat Naziduitsland het gebied compleet met rust liet.

Het indelen van de bevolking zag men als een kans om een perfecte afspiegeling van de Nederlandse samenleving te creëren. In tegenstelling tot de Zuidwestelijke polder, waar tegenwoordig de steden Almere en Lelystad liggen, werd er voor de Noordoostpolder een selectieproces ingesteld. Dit hield in dat je als boer eerst door een keuring moest komen om een boerderij te mogen bemachtigen op het ingepolderde land. Deze vragen gingen alle kanten op; van hoeveel je verdiende tot hoe je je eigen karakter zou omschrijven. Er wordt beweerd dat er huisbezoeken werden gehouden en er zelfs in de linnenkast werd gekeken om te kijken of alles er wel netjes bij lag. 

Waar men naar zocht werd later de ‘pioniersgeest’ genoemd: de nieuwe boeren moesten in staat zijn alles achter zich te laten en met andere jonge mensen een nieuw bestaan op te bouwen. Het was ook belangrijk om stevig in de schoenen te staan als je aankomt in een compleet kale vlakte en die plek als jouw toekomst te zien. 

Ikzelf ben geboren en getogen in de Noordoostpolder. Mijn voorouders waren ‘polderpioniers’ en dus door deze strenge selectie heen gekomen. Als ex-polderbewoner kan ik zeggen dat die ‘perfecte’ samenleving ideaal was in de jaren vijftig en zestig, maar hedendaags nog amper terug te zien is. Tegenwoordig komen mensen en gaan weer, dus van de ‘originele’ bevolking is al tientallen jaren geen sprake. Toch zijn er die karakteriserende schuurfeestjes die ons helpen herinneren aan de pioniersgeest: van niets toch iets leuks en bijzonders maken. Ook de opmerkelijke lage cijfers in criminaliteit kunnen nog gekoppeld worden aan de selectie uit de jaren vijftig. Naast dat is de Noordoostpolder een plek geworden zoals elk landbouwgebied in Nederland. 

Toch ben ik wel trots als ik met keiharde tegenwind van dorp naar dorp fiets, en om me heen over de kilometers grote kavels kijk. En dan te bedenken dat die pioniers hier nog geen honderd jaar geleden keken naar de kale kleigrond. Daarvoor was dit land nog ruig water, waarover kleine vissersboten kabbelden. Nu wonen er duizenden mensen tussen al die rechte kavels, met hun eigen opgebouwde levens. Op een bepaalde manier kunnen we het naar mijn mening best ‘ideaal’ noemen. 

6 januari 2021 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogRecensie

Een stukje van mijn ziel verdeeld over drie boeken

by Déjà Vu 30 december 2020
written by Déjà Vu

Vivian Weijland

Kerstvakantie, een tijd van verademing. Een kerstfilm op je beeldscherm in plaats van het bodemloze onderzoek, de eeuwige samenvattingen en de zenuwslopende plagiaatcheckers. Of je nou aan het bijkomen bent van de afgelopen deadlines, of het werk voor de aankomende tentamens aan het uitstellen bent, het voelt toch weer een beetje zoals de oude wereld die we ooit kenden. Jezelf binnen opsluiten met films, familie en ongezonde gewoontes is iets dat we in deze tijd al jaren deden voordat we ertoe verplicht werden. Nu de kerstfilms weer oud nieuws zijn en de nieuwste seizoenen weer gebinged zijn is het misschien tijd om weer terug te gaan naar je verloren hobby. Voor de liefhebbers heb ik daarom een lijst van mijn favoriete boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen. Toevallig las ik laatst het artikel van Athenaeum Boekhandels ‘Vrouwelijke auteurs schrijven minder goede boeken’, over waarom er minder bekende vrouwelijke auteurs zijn en hoe zij minder erkenning krijgen. Naar aanleiding daarvan presenteer ik hier: Drie Boeken Van Vrouwelijke Auteurs Waarvan Je Geen Spijt Krijgt Als Je De Laatste Euro’s Op Je Bankrekening Hieraan Uitgeeft.

Voor degenen die graag hun tijd doorbrengen met dichtkunst raad ik The Black Unicorn van Audre Lorde aan. Audre Lorde is een genie op elk terrein, elk boek dat je van haar koopt is je geld waard. ‘Black, lesbian, mother, warrior, poet’ is de beroemde omschrijving die zij zichzelf gaf en dat is ook terug te zien in haar gedichten die je alle gevoelens laten voelen.

De schrijfster Erica Jong is vooral bekend van het boek ‘Fear of Flying’ en haar prominente rol in de tweede feministische golf. Haar minder bekende werk Sappho’s Leap is mijn aanrader voor de geïnteresseerden. Als je nog niet bekend bent met het werk van Sappho zelf, begin daar dan mee. Start bij de Wikipedia pagina en eindig met het lezen van al het gevonden werk van deze Griekse dichteres. Elk werk van Sappho is een verslaving, een persoonlijkheid op zich. Het boek Sappho’s Leap van Erica Jong neemt je mee door het leven van Sappho in de zesde en zevende eeuw voor Christus.

Tot slot wil ik het nog hebben over het werk van Sally Rooney. Veel mensen zullen haar al als aanrader gekregen hebben, maar ik zal niet stoppen totdat iedereen haar kent. Rooney is jong (1991) en schreef haar eerste boek op haar 26ste. Dat is ook te merken in haar vlotte, verfrissende schrijfstijl. Bovendien is Rooney een Ierse schrijfster, wat ik persoonlijk een fijne afwisseling vond van de constante amerikanisering van de media, literatuur en taal. Conversations with Friends was haar debuut, en gelijk een enorm succes. Het gaat hier niet om de gebeurtenissen, maar om de mensen, de gevoelens en de sfeer. Je kan niet stoppen met het omslaan van bladzijdes want je zit in het hoofd van de hoofdpersoon. Ook haar tweede boek ‘Normal People’ is zeker het lezen waard. Alles dat ik nu nog kan doen is wachten tot ze ons weer zegent met nog een meesterwerk.

Mocht je hierna nog meer nodig hebben, wees dan niet bang om terug te vallen op de bekende namen, zoals Donna Tartt, Naomi Alderman, Isabel Allende en Margaret Atwood. De deur van de Déjà Vu redactie staat natuurlijk ook altijd open voor aanraders!

30 december 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogGeen categorieStudentenleven

Een dag van een student tijdens de Nederlandse lockdown

by Déjà Vu 23 december 2020
written by Déjà Vu

Sjors Stuurman

Zaterdag 19 december 2020.
08.30u: De wekker gaat. Ik schrik wakker. ‘Hey Google, stop.’ Eindelijk, dat geluid is uit.
09.15u: Na drie kwartier besluit ik om maar eens uit bed te gaan. Ik stap onder de douche, kleed me aan en ga naar beneden om te ontbijten.
10.00u: Mijn ontbijt is op. Tijd om aan het werk te gaan.
10.45u: De eerste regels onderzoek voor mijn scriptie staan weer op papier, toch een goed gevoel om zo productief te zijn (drie regels zijn toch drie regels). Tijd om me klaar te maken voor mijn werk bij de lokale Albert Heijn.
11.20u: Ik stap onze Albert Heijn binnen. Ik word aangekeken door klanten die denken dat ik voordring om binnen te komen, want ja: er staat buiten weer een rij om onze winkel binnen te komen. Waarom moeten deze mensen allemaal op zaterdag hun boodschappen doen?
11.30u: Mijn shift begint. Er staat een rij van zeven mensen bij de Servicebalie, mijn collega van de zelfscan kan niet bijspringen. Dit wordt een drukke dag.

15.00u: Klaar met werken, ik ren nog net niet naar buiten. Het verbaast me nog steeds hoeveel mensen er op zaterdagmiddag boodschappen komen halen, terwijl het doordeweeks zo rustig is. Het ligt vast aan mijn studentenritme, maar ik zou wel weten wanneer ik géén boodschappen zou doen.
15.15u: Een late lunch, maar toch even nodig voordat we weer verder gaan met de scriptie. Ik smeer wat boterhammen en zet een aflevering van Star Trek: Discovery aan op Netflix, even relaxen.
15.45u: Ik loop naar mijn kamer en zet mijn laptop weer aan. Nog even wat woorden op papier krijgen. Nog voordat ik kan beginnen krijg ik een bericht binnen op Discord. Of ik niet even een potje Counterstrike mee wil doen? Ach, het kan vast geen kwaad.

17.30u: Oei, dat potje duurde toch langer dan verwacht. Ik sluit de game af en start Excel op. Ik voer wat gegevens in over de visserij in Scheveningen en schrijf nog vier regels aan mijn eerste hoofdstuk. Zo. Weer productief geweest.
18.30u: Tijd om eten te halen. Zaterdag is Patatdag (of Frietdag, voor de Friet-mensen). Onderweg naar de snackbar kan ik nog mooi een podcast van De Universiteit van Nederland luisteren.
19.05u: Ik stap mijn ouderlijk huis weer binnen en zet de patat op tafel. Tijd om te eten.
19.45u: Na genoten te hebben van mijn toetje verdwijn ik weer naar mijn kamer. Tijd om de aflevering van Star Trek af te kijken.
23.00u: Oeps, daar ging mijn avond. Rond 21.30u belandde ik in een YouTube-wormhole van video’s. Uiteindelijk ben ik geëindigd bij Marcus Veltri, een pianist die nu met een gebroken vinger liedjes speelt voor vreemdelingen. Hij speelt werkelijk alles, geweldig.
00:15u: Ah, het is alweer zondag. Ik bedenk me dat ik vandaag deze blog moet schrijven. Ach, dat is een zorg voor wanneer we weer wakker worden.

23 december 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogHistorie

De luis in de pels van 8 miljoen gulden

by Déjà Vu 16 december 2020
written by Déjà Vu

Tom Fahner

We hebben allemaal wel eens een hekel aan de Nederlandse overheid. Er bekruipt ons een gevoel van onrecht wanneer die blauwe envelop weer op de deurmat valt of  als er na een dag in de stad een proces-verbaal onder de ruitenwisser ligt. De Nederlandse overheid is inderdaad niet altijd onze grote vriend, maar we kunnen er helaas niet zo veel tegenin brengen. Willem Oltmans dacht hier echter anders over en sleepte  de Staat der Nederlanden voor de rechter. Na een lang juridisch proces kreeg hij gelijk en ontving van het Rijk een koninklijke schadevergoeding van acht miljoen gulden. Wie was Willem Oltmans, deze man van 8 miljoen, en hoe kon hij deze rechtszaak winnen?

Willem Oltmans (1925-2004) was een Nederlandse journalist die na de oorlog tot de eerste lichting van Nyenrode behoorde, waar hij zijn opleiding had afgemaakt.. Na zijn opleiding werkte hij als journalist voor verschillende (internationale) dagbladen en schreef hij vooral over de internationale politiek. Als journalist zat hij de Nederlandse overheid dwars door bijvoorbeeld in 1956 een interview met Soekarno in Rome af te nemen en daarna lang met hem bevriend te blijven. Dit was tegen het zere been van de toenmalige minister van Buitenlands Zaken, Joseph Luns, die Soekarno als een ‘’persona non grata’’ bestempelde. Naast Soekarno onderhield Oltmans nauwe banden met andere dictators, waaronder Desi Bouterse en Fidel Castro.

De semi-diplomatieke banden met de verschillende wereldleiders werden door Joseph Luns zeker niet gewaardeerd en Oltmans werd na verloop van tijd ook bemoeilijkt in zijn werk als journalist. De BVD (nu AIVD) hield Oltmans voortdurend in de gaten. De aandacht die Oltmans kreeg van de veiligheidsdiensten was voor zijn werkgevers een brug te ver, waardoor hij nergens meer aan de slag kon als journalist.

Oltmans vond dat hij  gedurende zijn carrière  werd geterroriseerd door de   Nederlandse staat,  en besloot een rechtszaak  aan te spannen. Na een langdurig en meeslepend juridisch proces, werd Oltmans in 2000 door de arbitragecommissie in het gelijk gesteld en ontving een vergoeding van bijna 8 miljoen gulden. Oltmans was inderdaad in zijn werk als journalist tegengewerkt door de Nederlandse overheid.

Deze excentrieke persoonlijkheid laat zien dat strijdbaarheid en doorzettingsvermogen zege vieren, ondanks allerlei ingewikkelde omstandigheden. Wil je meer weten over Willem Oltmans en zijn besognes in de Nederlandse journalistiek? Kijk dan vooral de aflevering ‘Willem Oltmans’ van Brandpunt.

https://www.npostart.nl/profiel/12-11-2008/POW_00106756

16 december 2020 1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogRecensie

Mijn favoriet, The Favourite

by Déjà Vu 10 december 2020
written by Déjà Vu

Jimmy Diekman

Op dit moment doe ik een poging om alle films die in de afgelopen jaren een Academy Award gewonnen hebben te bekijken. Die films zijn, ondanks hun status als beste films die er bestaan, niet allemaal even vermakelijk. Wellicht ben ik gewoon niet kunstzinnig genoeg om het gros te begrijpen, maar af en toe zit er een waar meesterwerk tussen. Dat geldt ook voor mijn favoriete film van dit moment. The Favourite is een film uit 2018 die naast vele andere prijzen de Oscar voor beste actrice binnen haalde voor hoofdrolspeelster Olivia Colman. Colman speelt in het historisch drama Queen Anne, een vrouw die aan het begin van de 18e eeuw regeerde in Engeland. In de film zien we haar aftakelen vanwege medische problemen en aan het eind van de film is ze zelfs grotendeels verlamd. Echter gaat het verhaal in deze film eigenlijk helemaal niet over de koningin. De film gaat over de strijd van twee vrouwen om de favoriet te worden van de koningin. De eerste, Lady Marlborough, is de rechterhand van Anne en regelt de meeste staatszaken voor de koningin wanneer ze ziek op bed ligt. De tweede is Abigail Hall, een ex-lady die haar titels heeft verloren en weer onderaan de sociale ladder moet beginnen. Vanaf het moment dat Abigail arriveert op het hof en in dienst treedt bij Lady Marlborough zie je de raderen draaien in haar hoofd. Ze moet en zal haar oude positie weer terugkrijgen. Deze bloedstollende strijd om de favoriet van Anne te worden, wordt onderbroken door komedie gebaseerd op de excessen aan het hof. Het camerawerk laat de hovelingen vaak vervormd zien door het gebruik van een Fish Eye lens, wat de vreemde verschijning van de pruiken-dragende elite accentueert. Ik kan maar één ding zeggen over deze film zonder te veel te verklappen: Ga hem zo snel mogelijk zelf kijken!

10 december 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogHistorie

Helen Keller, haar zintuigen de baas

by Déjà Vu 2 december 2020
written by Déjà Vu

Julia Meijer

Onze vijf zintuigen werken samen in harmonie. Twee daarvan worden vaak als de belangrijkste beschouwd: horen en zien. Eén van deze twee kunnen we missen, maar wat blijft er van onze waarnemingen over als we beide kwijt zouden raken?

Het overkwam Helen Keller (1880-1968) als klein meisje: toen ze anderhalf jaar oud was, verloor ze het vermogen om te zien en te horen. Niemand leek haar te begrijpen en Helen kreeg niks mee van de wereld om haar heen. Ze groeide op als een ontevreden en verward kind. Haar ouders beschouwden haar situatie als uitzichtloos: hoe communiceer je met iemand die niets kan zien en kan horen? 

Toen gouvernante Anne Sullivan aanklopte bij het gezin, leek de hoop voor het meisje langzaam terug te keren. Als jonge vrouw had ze maar één ambitie: een manier vinden om te communiceren met Helen. Ondanks de verklaringen van velen die Helen ontmoet hadden, was Anne ervan overtuigd dat ze te maken had met een heel slim meisje, dat simpelweg niet wist hoe ze dat moest uiten. 

Anne nam Helen naar buiten en liet koud water over haar hand stromen. Vervolgens spelde ze met haar vingers het woord ‘water’ op haar handpalm. Helen legde later uit dat dit voor haar een eerste interactie was met de wereld waar ze in leefde: ze begreep dat de koude substantie die ze voelde, correspondeerde met de beweging van de vingers die ze op haar hand voelde.

Anne en Helen ontwikkelde op deze manier een taal waardoor de Helen zich uit kon spreken. Ze leerde zo snel dat ze in staat was om naar school te gaan, en werd zelfs de eerste doofblinde die een bachelor’s degree haalde aan de universiteit. Tijdens haar collegejaren schreef ze met behulp van Anne een boek, The Story of my Life, waarin ze beschrijft hoe ze haar bijzondere jeugd heeft ervaren. Als activiste heeft ze veel bereikt voor de rechten en mogelijkheden voor mensen zoals zij.

Onze zintuigen zijn misschien belangrijker voor ons dan wat maar ook. Helen heeft bewezen dat we ze de baas kunnen zijn, als we er maar hard genoeg voor vechten. Zoals ze zelf zei: “The best and most beautiful things in the world cannot be seen or even touched – they must be felt with the heart.”

Kijktip: Helen Keller en Anne Sullivan in ‘Her Story’

2 december 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ActualiteitDéjà Vu Blog

Met de tractor naar Den Haag

by Déjà Vu 25 november 2020
written by Déjà Vu

Casper Jager

Aangezien we momenteel tot over onze oren in de corona-crisis zitten is het makkelijk om te vergeten dat Nederland ook met andere problemen kampt. Met die andere problemen werd ik afgelopen dinsdag op een bijzonder directe manier geconfronteerd toen ik over een groep tractoren struikelde. Het betrof een delegatie ontevreden boeren, die terugkeerde van een dag protesteren in Den Haag.

In hun strijd tegen de extra stikstofregels voor de agrarische sector hebben de boeren wel degelijk een punt. Het moet voor de boeren onrechtvaardig voelen dat zij zoveel moeten inleveren, terwijl de luchtvaartsector mag blijven groeien. De uitstoot van stikstof door vliegtuigen is zeker niet gering. Echter, doordat in Nederland alleen de schadelijke stoffen worden gemeten die het vliegtuig uitstoot tot 900 meter hoogte komt dit getal veel lager uit. Verschillende onderzoeken hebben al aangetoond dat ook stikstof uitgestoten boven de 900 meter schadelijk is voor het milieu, maar de regering kiest er voor om deze onderzoeksresultaten te negeren. Ook de voorstellen van het kabinet om de veestapel te halveren en de samenstelling van veevoer te veranderen om stikstofuitstoot door koeien te verminderen zorgden voor veel weerstand onder de boeren. Afgelopen dinsdag werd er door de boeren echter niet geprotesteerd tegen de stikstofregelingen, maar tegen de Omgevingswet, die ruimtelijke projecten in de toekomst moet vereenvoudigen. De boeren zijn bang dat door deze wet steeds meer landbouwgrond opgeslokt zal worden voor ander gebruik. Zij voelen zich hierdoor bedreigd in hun voortbestaan en daarom stond Den Haag dinsdag vol met tractoren.

De boerenprotesten begonnen in oktober 2019 en zijn inmiddels dus al meer dan een jaar bezig. Waar de boeren in het begin nog op mijn sympathie konden rekenen, neemt deze sympathie met elke protestactie af. Ik heb zeker begrip voor de standpunten van de boeren, maar de houding die ze aannemen lijkt niet oplossingsgericht. Het stikstofprobleem moet zeker niet alleen opgelost worden door de boeren, maar ook de agrarische sector zal een bijdrage moeten leveren. Met name de compromisloze houding van de actiegroep Farmers Defence Force zorgt bij mij voor ergernis. Het is duidelijk dat het stikstofprobleem door alle spelers in het veld (luchtvaartsector, agrarische sector, het verkeer, de bouw, bedrijven, de industrie en de burger zelf) aangepakt moet worden. Ik hoop daarom dat er in de toekomst een manier gevonden wordt waarin iedereen zijn steentje bijdraagt om de stikstofcrisis in Nederland te verhelpen.

25 november 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Déjà Vu BlogHistorie

De Lorelei, een Rijnlegende

by Déjà Vu 19 november 2020
written by Déjà Vu

Enzo Bons

Eenieder van ons is bekend met de legenden van de sirenen, de beeldschone halfgodinnen die zeelieden met bijna erotisch gezang verleidden om naar hen toe te komen. Menig reiziger zou zijn schip te pletter hebben geslagen op de rotsen rond het eiland van de sirenen. Hoewel de meeste van ons hen kennen uit de Odyssee van de Griekse dichter Homerus of recentere moderne verbeeldingen van vergelijkbare fenomenen, hoeven we helemaal niet zo ver te kijken om kennis te maken met zulke volksverhalen. Denk bijvoorbeeld aan het verhaal van de Lorelei.

De Lorelei is een hoge rots aan de binnenkant van een hele scherpe bocht in de Rijn nabij het Duitse stadje Sankt Goar. In deze bocht is de Rijn tegelijkertijd met 113 meter het smalst en met 25 meter ook het diepst. Zo ontstaat er een gevaarlijke stroming, die samen met de aanwezigheid van rotsen onder het wateroppervlak het einde van menig schip heeft betekend. Ook vandaag de dag nog verongelukken schepen rond de 555’ste Rijnkilometer. Dat gevaar werd al snel een legende, die meteen doet denken aan de Romantiek.

Volgens de legende van de Lorelei leefden er vroeger allerlei waternimfen rond de hoge rots. Dat veranderde toen de rivier steeds drukker werd bewoond en bevaren. De nimfen trokken weg uit het gebied om elders hun heil te vinden, maar één nimf kon geen afscheid van de rivier nemen en bleef alleen achter. Eenzaam zat ze daar dan, op de rots van de Lorelei. ‘s Nachts zong zij naar schippers, die door de zoete klanken van haar stem als betoverd nergens anders aandacht meer voor konden opbrengen. Zo verloren zij de controle over hun schip en vergingen met man en muis.

Het verhaal eindigt als de zoon van de lokale graaf de eenzame waternimf eens van dichtbij wil bewonderen. Hij voer naar haar toe, maar raakte ook betoverd door haar prachtige gezang. Toen de graaf dit hoorde, besloot hij voor altijd met haar af te rekenen. Hij stuurde zijn manschappen op haar af om haar ter dood te brengen. Toen zij de rots echter beklommen hadden, gooide de nimf haar parelketting onder haar wonderschone gezang in de rivier, waarna de golven tot bovenaan de rots reikten en de nimf meenamen. Daarna zou zij nooit meer zijn gezien.

Net als vele legenden is ook het verhaal van de Lorelei zijn eigen leven gaan leiden. Zo is het bezongen door de populaire band Dschingis Khan en speelde het verhaal een rol in een aflevering van Bassie en Adriaan en een Suske en Wiske strip. Tot op de dag van vandaag is de rots een populaire toeristische bestemming en is er aan de voet van de rots een beeld van de nimf te bewonderen.

19 november 2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts

Hokdiensten

Maandag Gesloten I.v.m. aangescherpte Corona maatregelen
Dinsdag Gesloten I.v.m. aangescherpte Corona maatregelen
Woensdag Gesloten I.v.m. aangescherpte Corona maatregelen
Donderdag Gesloten I.v.m. aangescherpte Corona maatregelen
Vrijdag Gesloten I.v.m. aangescherpte Corona maatregelen

Keep in touch

Facebook Twitter Instagram Youtube

Toekomstige evenementen

Er zijn momenteel geen toekomstige events.

Advertenties

Doelensteeg 16 2311 VL Leiden   071 527 2352   info@dehsvl.nl   NL88 INGB 0006 5604 86 t.n.v. HSVL   BIC: INGBNL2A   KvK: 40.44.76.96
  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Youtube

@2017 - HSVL. Alle rechten voorbehouden.


Back To Top